ساختار IP نسخه ۴

ساختار کلیIP:IP های نسخه چهار از چهار قسمت کد مجزا تشکیل می شوند که بین آنها یک نقطه (.) یا دات قرار می گیرد، در هر قسمت از این کدها نیز می تواند از یک عدد ۱ تا ۳ رقمی استفاده کرد ۸ بیتی گفته می شوند که شامل ۰ تا ۲۵۵ می شود این اعداد بر مبنای باینری یا صفر و یک محاسبه شده اند، به طور مثال: ۴۶٫۲۱٫۸۸٫۱۶۷ یا به فرض آی پی پیش فرض ابزارهایی که به شبکه متصل نیستند به صورت ۱۲۷٫۰٫۰٫۱ است که به آن localhost نیز می گویند، به این ترتیب هر دیوایسی که به اینترنت متصل می شود، دارای یک شماره شناسایی یونیک و منحصر به فرد است که موقعیت آن را و یا در اکثر موارد موقیت سرور آن را مشخص می کند، ولی ممکن است بپرسید که چگونه کشور و موقعیت کاربر را از شماره آی پی آن بدست می آورند؟ در پاسخ باید گفت که اطلاعات هرآی پی از دو قسمت تشکیل شده است، کد قسمت مربوط به شبکه یا سرور و کد قسمت مربوط به دیوایسی که به شبکه متصل است، به عنوان مثال سه قسمت اول یک IP ممکن است نشانگر ISP باشد که به شما سرویس اینترنت ارائه می دهد و عدد آخر نشانگر شماره دیوایسی است که به آن سرویس دهنده متصل شده است، لذا ممکن است چند آی پی متفاوت به شکل زیر از یک خدمت دهنده اینترنتی داشته باشیم:

۴۶٫۲۱٫۸۸٫۱۶۶ - ۴۶٫۲۱٫۸۸٫۱۶۷ - ۴۶٫۲۱٫۸۸٫۱۶۸

از آنجایی که اطلاعات سرویس دهنده اینترنت و مالک حقیقیIP در منبع رسمی، مستقل و بین المللی  ارائه دهنده مجوز آدرس های اینترنتی ICANN یا به طور کامل International Company for the Assignment of Names and Numbers به ثبت رسیده است، پس هویت آن نیز مشخص شده و در دسترس است و از سویی دیگر مشخصات مشترکین نیز درISP ثبت شده است، پس اگر لازم باشد، می شود موقعیت دقیق user را مشخص کرد ولی برای عموم استفاده کنندگان معمولا تنها موقعیت ISP قابل ردیابی و دیدن است، اما برای ارگان ها و سازمانهای امنیتی، موقعیت کاربران نیز در مواردی قابل دستیابی و دیدن است ، معمولا ISP ها از پروتکل DHCP یا به طور کامل Dynamic Host Configuration Protocol استفاده می کنند،یعنی این که با هر بار اتصال شما به اینترنت، به صورت پویا یکی از آدرس های آزاد شده به شما اختصاص پیدا می کند و با قطع شدن اتصال اینترنتی، ممکن است IP مورد استفاده شما به فرد دیگری اختصاص داده شود، پس می شود گفت که IP یک شماره همیشگی نیست و در هر اتصال معمولا متفاوت خواهد بود به این نوع ازIP ها به اصطلاح داینامیک اطلاق می شود.

آیا انتقال به آی پی نسخه ۶ تاثیری هم بر کاربران دارد؟

اکنون که با آی پی ۴ آشنا شدیم می بینیم که در چه دنیای بزیرگی زندگی می کنیم و تا چه حد به آی پی ها برای ما مهم هستند ولی باید کمی نیز با آی پی های نسل بعد آشنا شویم تا بدانیم که مسئله آی پی ها چقدر برای ما مهم هستند و در آینده باید با آنها کار کرد آشنا شویم و در آینده اشیا تمایل دارند که به اینترنت وصل شوند و باید از آی پی استفاده کند و آیا لزومی در انتقال به آی پی ۶ وجود دارد.
به عنوان یک کاربر عادی، این انتقال در بسیاری جهات از نظرهای ما مخفی است و توسط شرکت های ارتباطی و سرورها انجام می شود، اما اگر در سیستم شما نرم افزارهایی مبتنی بر شبکه و از مدت ها پیش نصب شده باشند که همچنان از فناوری های قدیمی استفاده می کنند، شاید نیاز به بروز رسانی هایی باشد، اما در کل مهاجرت از آی پی های نسخه ۴ به آی پی های نسخه ۶ می تواند حیات آینده وب را تضمین کند و لذا به دردسرهای احتمالی پیش رو بیشتر برای شرکت ها و خیلی خیلی کم تر برای کاربران می ارزد.

IP نسخه ۶

در ابتدای شکل گیری شبکه اینترنت، تعداد ۴٫۳ میلیارد آی پی آدرس رقمی بود که کسی گمان نمی کرد روزی به انتهای ظرفیت خود برسد، اما به مرور و با گسترش کارهایی که می توان تحت وب انجام داد و نیاز داشتن به اتصال دستگاههای مختلف به شبکه که هر کدام نیازمند شماره شناسایی ویژه ای بودند و از طرفی خرید شمار زیادی از IP ها توسط شرکت ها و بدون استفاده ماندن آنها سبب شد که تحقیقات بر روی نسل جدیدی از آدرس های اینترنتی شروع شود، این کار تحقیقاتی بعدها در قالب نسخه ۵ ارائه شد که تنها جنبه آزمایشی داشت، اما با آمدن نسخه ۶ از آدرس های اینترنتی، مسئله محدودیت تقریبا برای همیشه حل شد، چرا که در این سری از IP ها، شماره ها بر مبنای ۱۲۸ بیتی در نظر گرفته شده که نتیجه، رقم بسیار قابل توجهی است یعنی چیزی حدود ۳٫۴۰۳ ضرب در ۱۰ به توان ۳۸، یعنی چیزی بیش از ۳۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ آی پی آدرس!  از این رو از سال ۲۰۱۲ به بعد به تدریج سازگاری و انتقال به سوی IP های نسخه ۶ آغاز شده و همچنان ادامه دارد، البته به دلیل چالش های نرم افزاری و سخت افزاری انجام این کار، عمل مهاجرت از آی پی نسخه ۴ به ۶ ممکن است چندین سال به طول انجامد؛ در زیر چند نمونه از این نسخه از آدرس های وب را ملاحظه می کنید.

۳ffe:1900:4545:3:200:f8ff:fe21:67cf - 21DA:D3:0:2F3B:2AA:FF:FE28:9C5A - E3D7:0000:0000:0000:51F4:9BC8:C0A8:6420

در این نسخه از بلاک های ۱۶ بیتی (هشت بلاک ۱۶ بیتی) استفاده شده که در مجموع یک آدرس ۱۲۸ بیتی را تشکیل می دهند که علاوه بر اعداد از حروف بر مبنای استاندارد hexadecimal (شبیه آنچه که در css دیده ایم) استفاده شده است.